Activación de antimonumentos como práctica hegemónica de cuidado y neutralización en la CDMX

Autores

  • Samuel Hernández Dominicis Universidad Iberoamericana, México

DOI:

https://doi.org/10.22409/arte.lugar.cidade.v2i1.67309

Palavras-chave:

antimonumentos, hegemonia, estética do protesto, neutralização

Resumo

Este artigo analisa as transformações que a prática de colocar cercas em frente a edifícios e monumentos durante os protestos feministas na Cidade do México tem sofrido desde 2019 até o presente. Para isso, explora referenciais conceituais para além da História da Arte, com o objetivo de socializar abordagens teórico-metodológicas alternativas para o estudo das práticas visuais no espaço público. Primeiramente, são destacadas as limitações analíticas das abordagens oriundas do campo artístico. Em seguida, identificam-se estratégias recorrentes nessas manifestações, como montagem, palimpsesto e parasitismo. Por fim, analisa-se como as práticas hegemônicas de cuidado e preservação de espaços com valor patrimonial ou cultural na Cidade do México implicam, simultaneamente, a ativação e a neutralização de certos antimonumentos.

Biografia do Autor

  • Samuel Hernández Dominicis, Universidad Iberoamericana, México

    Mtro. Samuel Hernández Dominicis (Cuba, 1987): Licenciado en Historia del Arte por la Universidad de La Habana (2011) y Máster en Estudios de Arte por la Universidad Iberoamericana de la CDMX (2019). Investigador, docente, crítico de arte y curador. Miembro de la Asociación Internacional de Críticos de Arte (AICA), la Asociación de Estudios Latinoamericanos (LASA) y la Unión de Escritores y Artistas de Cuba (UNEAC). En los últimos años, su trabajo de investigación ha estado centrado en la reflexión sobre la construcción del pueblo y el enemigo como categorías discursivas de los procesos populistas y totalitarios. Actualmente, cursa estudios doctorales en el Departamento de Literatura de la Universidad Iberoamericana, CDMX.

Referências

Benjamin, W. (1936). La obra de arte en la época de su reproductibilidad técnica. Ediciones Godot.

Butler, J. (2015). Notes Toward a Performative Theory of Assembly. Harvard University Press.

Certeau, M. (1990). La invención de lo cotidiano. Artes de Hacer I. Universidad Iberoamericana.

Derrida, J. (1967). De la gramatología. Siglo XXI.

Gramsci, A. (1971). Cuadernos de la cárcel. International Publishers.

Krauss, R. (1979). Sculpture in the Expanded Field. October, 8, 31- 44.

Méndez, C. (2024, 29 de octubre). Narrativas urbanas y poesía de intemperie. Universidad Iberoamericana, CDMX. [Vídeo]. Youtube.

https://www.youtube.com/watch?v=JgUBhbm4zXg

Rodal, S. (2021). Tatuar la ira sobre el cuerpo de la ciudad: Las pintas feministas como práctica estética. Plataforma Abierta de

Libros Y Memorias Académicas - PALMA, 209–262. https://cipres.sanmateo.edu.co/ojs/index.php/libros/article/view/364

Serres, M. (1980). El parásito. Grasset.

Publicado

2025-04-29

Como Citar

Activación de antimonumentos como práctica hegemónica de cuidado y neutralización en la CDMX. arte :lugar :cidade, [S. l.], v. 2, n. 1, p. 108–125, 2025. DOI: 10.22409/arte.lugar.cidade.v2i1.67309. Disponível em: https://periodicos.uff.br/arte-lugar-cidade/article/view/67309. Acesso em: 6 dez. 2025.